ปัจจุบันยังไม่มีใครเข้าใจแจ่มแจ้งถึงสาเหตุของการเกิดลูกเห็บตกมากมาย ิเคริโช่เป็นพื้นที่เพาะปลูกใบชาของเคนยาจากการศึกาาเมื่อปี 1978 พบว่า สารอินทรีย์ที่ย่อยสลายจากต้นชาลอยขึ้นสู่ชั้นบรรยากาศ และทำหน้าที่เสมือนเป็นจุดศูณย์กลางในการเติบโตของก้อนลูกเห็บ
อีกทฤษฎีหนึ่งมีอยู่ว่า ต้นเหตุอาจเกิดมาจากความชันสูงของภูมิภาคนี้ ซึ้งทำให้อากาศอบอุ่นจำนวนมากยกตัวสูงขึ้นและควบแน่นอย่างรวดเร็ว ปรากฎการณ์นี้ผนวกกับการที่พื้นที่ดังกล้าวอยู่ห่างจากชั้นบรรยากาศที่มีอุณหภูมิเท่ากับจุดเยือกแข็งไม่มากนัก (แค่ปริมาณ 5 กิโลเมตร) โอกาสที่ก้อนลูกเห็บจะละลายจึงลดลง
ลูกเห็บก้อนใหญ่ที่สุดที่ได้รับการบันทึกอยู่ที่สหรัฐนี่เองโดยมีเส้นผ่าศูนย์กลาง 7 นิ้ว เส้นรอบวง 18.75 นิ้ว และหนักเกือบครึ่งกิโลกรัม มันตกในสวนของบ้านหลังหนึ่งในเมืองออโรร่ารัฐเนบราสกา เมื่อเดือนมิถุนายน ปี 2003 ลูกเห็บก้อนนี้มีขนาดใหญ่ทะลุมาตรวัดขนาดลูกเห็บอย่างเป็นทางการของสหรัฐ ซึ่งเริ่มต้นจากขนาดเท่าขนาด"เมล็ดถั่ว" ไล่เรียงไปเป็นลูกเหม็นวอลนัท ถ้วยน้ำชา จนถึงลูกซอฟต์บอล ก้อนลูกเห็บของออโรร่านี้มีขนาดพอ ๆ กับผลแตงโมขนาดย่อม และพุ่งลงสู่พื้นโลกด้วยความเร็ว 160 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
ลูกเห็บสร้างความเสียหายให้กับทรัพย์สินและพืชผลของสหรัฐเป็นมูลค่ามากถึงปีละ 1,000 ล้านดอลลาร์ ในเดือนกรกฎาคม ปี 1984 พายุลูกเห็บลูกหนึ่งเข้าโจมตีนครมิวนิค ประเทศเยอรมนี สร้างความเสียหายให้แก่ต้นไม้ อาคาร และยานพาหนะจำนวนมหาศาล คิดเป็นมูลค่ามากถึง 1,000 ล้านดอลลาร์ ทั้ง ๆ ที่พายุลูกดังกล่าวกินเวลาไม่นานในช่วงบ่ายวันนั้น ต้นไม้ถูกกวาดเรียบออกจากสองฝั่งแม่น้ำ ท้องไร่ถูกทำลายจนจำสภาพเดิมไม่ได้ อาคารมากกว่า 70,000 หลังและรถยนต์มากกว่า 250,000 คันได้รับความเสียหายย่อยยับ รวมทั้งมีผู้ได้รับบาดเจ็บมากกว่า 400 คน
อย่างไรก็ตาม พายุลูกเห็บที่ร้ายแรงที่สุดในโลกเกิดขึ้นที่ ตำบลโกปาลังจ์ (Gopalanj) ในบังคลาเทศ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น